مقایسۀ سواد خواندن دانش آموزان مبتلا به آسیب بینایی و دانش آموزان با بینایی هنجار

هدف: اگر خواندن و نوشتن و حساب کردن را سه مهارت اصلی آموزش در دورۀ ابتدایی بدانیم، خواندن، سنگ زیربنای دو مهارت دیگر است؛ ازاین رو، اطلاع یافتن از فرایند خواندن و روش های آن از مسائل لازم است. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی پیشرفت خواندن در دانش آموزان مبتلا به آسیب بینایی پایۀ چهارم ابتدایی و مقایسۀ آن ها با دانش آموزان هم پایه با بینایی هنجار بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مقایسه ای و با استفاده از آزمون دفترچه های استاندارد شدۀ بین المللی پرلز (۲۰۰۶) انجام شد. ۲۷ نفر از دانش آموزان پایۀ چهارم ابتدایی در مدارس استثنایی شهرهای تهران و ری و قم به روش جامعۀ آماری دردسترس انتخاب شدند. سپس محققان، مقایسه ای برقرار کردند بین این دانش آموزان با همان تعداد دانش آموز با بینایی هنجار از مدارس مجاور که به شکل تصادفی ساده انتخاب شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها نیز از روش آماری تی مستقل استفاده شد.  یافته ها: نتایج نشان داد که در سواد خواندن (۰/۰۱۷=p) و درک متون ادبی بین دانش آموزان آسیب دیدۀ بینایی و دانش آموزان با بینایی هنجار تفاوت معنا دار وجود دارد (۰/۰۰۷=p)؛ درحالی که در درک متون اطلاعاتی تفاوت معنا داری بین دانش آموزان مبتلا به آسیب بینایی با دانش آموزان با بینایی هنجار دیده نشد (۰/۰۵۳=p). نتیجه گیری: آسیب بینایی بر میزان سواد خواندن مؤثر است؛ بنابراین نیاز به توجه ویژه و بازنگری در برنامۀ آموزش خواندن مدارس ویژۀ دانش آموزان مبتلا به آسیب بینایی ضروری است. توصیه می شود معلمان و مسئولان منابع بیشتری با خط بریل، برای کودکان نابینا فراهم کرده و از روش های نوین و تقویتی برای پیشرفت سواد خواندن کودکان استفاده کنند.